Een nieuw jaar..2016

Het weer zat mee, zacht..rond de 10 graden en de zon scheen..

Na de drukke december maand, was de stilte en rust van het Franse platteland goed om bij te komen, goed om nieuwe energie op te doen! 

Er is flink gewandeld en zelfs nog in de tuin gewerkt..

 De goudsbloemen bloeiden..

beetje vreemd, dat wel..maar een belofte voor een mooi voorjaar..

De gesnoeide druif, in de volle zon, dat levert hoop ik heerlijk zoete druiven op

De mistletoe hing nog mooi aan de balken in het klompenhok..

zie je die inkeping in de balk..dat is waar de relmuizen blijkbaar hun tanden aan slijpen..

nog even en dan is de balk door..

Wij genieten al bijna 21 jaar van ons oude huis en vaak vind ik er de rust 

.om aan quilts te werken of nieuwe ideeën uit te werken/

Ook deze keer lagen er op de keukentafel allerlei lapjes..

Op mijn andere blog atelierprins << schrijf ik over de quilts 

die ik maak en alles wat daar zoal omheen gebeurd.

Ik merk dat er te weinig tijd overblijft om dit blog goed bij te houden,

daarom is dit het laatste verhaaltje hier..

Ik blijf over ons oude Franse huis schrijven, je kan mij volgen op het andere blog of via  Facebook.

Voor nu 

de allerbeste wensen voor een prachtig mooi 2016

Betty Prins

en toen was het herfst....

 Na een heerlijk voorjaar en een lange zomer, kon het niet uitblijven..
de herfst heeft zich aangediend op het Franse platteland..

Nog niet fanatiek, de zon scheen nog volop, maar aan alles merkte je dat de zomer over was..
De tuin kleurde langzaam van groen naar oranje en de appels lagen al op de grond!

De vijgen waren nog wel groen, maar rijp en overheerlijk en voor het eerst heb ik potten vol jam ervan gemaakt!!
En wat ook mee naar hier is gekomen...bakken vol kweeperen..het hele Hollandse huis ruikt ernaar.

Eindelijk is het gelukt om kweeperengelei te maken voor bij de Franse kaas...

 En lekker dat dat is.....

de lente komt niet alleen...

De lente komt eraan..heerlijk heerlijk en zo met het zonnetje erbij, ben ik niet te houden!
Hup in de auto en voor een weekje naar ons franse huis!

Wel nog wat warme kleren mee, want zo'n huis is na 4 maanden niet gestookt te zijn, tamelijk koud.
Maar het viel alles mee, bij aankomst was de temperatuur 6 graden in de keuken en kamer...de houtkachels maakte overuren en wij waren blij met die stapel hout die nog op de valreep bezorgd waren in oktober! Want er gaat heel wat door, met resultaat, want na 2 dagen was het bijna 16 graden.

Ja, hier zou ik er niet blij mee zijn, maar kou hoort gewoon een beetje op het franse platteland! En de zon scheen, dus hebben wij flink gewandeld in de omgeving. Want als je ergens warm van wordt, dan is het daar wel van.

Aan de tuin viel niet veel te doen, wat oude bloemen wegknippen, maar verder zag het er prima uit.
In het huis valt nog van alles te doen, een karwei van vorig jaar moet afgemaakt worden en er zijn altijd nieuwe plannen....
Ik verzin ze en mijn lief voert ze uit...nou ja, als hij zin heeft!

Maar met het voorjaar en de zomer voor de deur en heel veel kinderen, kleinkinderen, vrienden van de kinderen en quiltvriendinnen die langskomen, is het toch fijn als er iets meer slaapruimte gecreëerd wordt...
Dus worden er lijstjes gemaakt van wat gedaan kan worden en wat er nog nodig is om het iedereen naar z'n zin te maken! Dat gaat vast wel lukken en het is zo gezellig een huis vol mensen, ik kijk er heel erg naar uit.

Vooral de eerste week van juni, want dan zal het huis gonzen van de quiltvrouwen....ik zie het al helemaal voor me, lange tafels in de tuin, waarop de mooiste quilts in het zonnetje (of onder de parasol..) liggen en waar steekjes worden gezet!
En waar wij met z'n achten aan eten en drinken tot lang in de avond..waar plannen worden gemaakt voor nieuwe projecten en wij heel veel met elkaar kunnen lachen!
Ik zie het helemaal voor me en zelfs als het zonnetje niet de hele dag schijnt, zijn er plannen voor brocantes, quiltkastelen en heel speciale restaurantjes...
Okay, wat mij betreft mag het wel al zover zijn, maar nog even geduld, eerst komt de lente!!

 

overal pompoenen..

Niet ieder jaar doen ze het zo goed,, maar dit jaar..ze groeiden overal..
In alle soorten en maten lagen ze door de tuin en in de wei.
Uit 4 verschillende soorten zaden had ik ze op gekweekt en het is altijd afwachten wat er op komt.

De slakken zijn namelijk ook dol op de jonge pompoenenplantjes, het is maar net wie de langste adem heeft...ik dus in dit geval...
met als resultaat heel veel, heel grote en kleine pompoenen!
En die verzameling pompoenrecepten komt nu goed van pas....
weet je dat je er echt mee kunt doen..zelfs taarten bakken..hartige en zoete..

Je kan er allerlei soepen van maken, door toevoegingen van kokosmelk of room, met pittige kruiden of een pesto van bieslook/walnoot/sinaasappel toe te voegen...(dit recept staat in de allerhande van november). Maar voor meer tips, kijk 'even' hier <<<<

over houtvuurtjes..

De herfst is de tijd om te snoeien!
Tenminste dat heb ik bedacht, want de boom voor ons terras groeit boven het dak van het huis uit.
De ' gele trompetter' heeft steun gezocht bij de takken van de boom..en alles groeit door elkaar.
Het wordt echt een flinke warboel daar boven, dus kwam de zaag te voorschijn.

En na een middagje zagen, heb je dan niet alleen een geknotte boom (en heel veel licht op het terras..), maar ook een enorme berg takken..
Gelukkig mogen wij nog gewoon een fik maken op ons eigen terrein en niets ruikt lekkerder dan een houtvuur waar de afgeknipte takken van de rozemarijn mee knetteren!

Om de winter goed door te komen hebben wij ook hout nodig voor onze kachels en Jacques, onze houtman kwam met zijn tractor 2 kub brengen. Alle balkjes netjes op 30 cm gezaagd, zodat ze zo de kachel in kunnen.

 De aanhanger draait de grote stal in, de klep gaat omhoog en met donderend geraas komt het hout op de vloer terecht!

Okay, dat wordt een middagje hout stapelen....maar als het muurtje eenmaal is gemaakt, voel ik mij weer heel rijk. De winter kan beginnen..

pays des merveilles...

Eén van mijn goede voornemens is om iets vaker op dit blog te schrijven..
Er zijn genoeg verhalen en als ik eenmaal 'daar' ben, bedenk ik die ook en maak allerlei foto's.

Maar eenmaal 'hier' is het leven druk en vol en schuift ons franse huis, ons franse dorp en alles wat daar verder mee te maken heeft, naar de achtergrond.
Totdat ik die foto's langs zie komen, dan borrelt alles weer naar boven..

Ons wekelijkse bezoek aan de rommelmarkten bijvoorbeeld, waar wij altijd weer met heel veel franse boeken van terugkeren. Vooral kinderboeken, want die vind je er volop, met van die prachtige prentjes.
Voor Alice heb ik een zwak, ooit maakte ik de kostuums voor een musical Alice in Wonderland en moest ik diep in het verhaal duiken. Het boekje staat hier op de plank in het Nederlands, Engels en nu dus ook in het Frans..

Dat blijft een lastige taal, vandaar dat kinderboeken of le petit Larousse (met veel plaatjes..) voor ons net te behappen zijn..
Voor Islay is een andere taal niets vreemds, met onze franse buurvrouw schakelde zij net zo makkelijk over op die paar franse woordjes die wij haar geleerd hadden.., maar wij moeten misschien maar les nemen in dit franse klasje..

Geen slecht idee ook, poezen die ons huis muisvrij houden...

scherven uit een verleden

Soms droom ik van ons huis, heel vaak is het dezelfde droom..

 Ik loop door het huis en ontdek steeds weer nieuwe kamers....
Het huis lijkt veel groter te zijn en al die nieuw ontdekte ruimtes zijn leeg. 
Op hier en daar iets kleins na, dat de vorige bewoners hebben achter gelaten

Het huis is oud, erg oud!

Hoog onder de dak, staan namen geschreven en een datum 1817 en op een muur die later aangebouwd staat 1906

Maar de stenen waar het huis mee opgebouwd is, zijn pas echt oud..

Enorme stenen met fossielen erin van schelpen en bladeren

Hierbij staat mijn verstand soms stil, waar komen deze stenen vandaan, waar komen die schelpen vandaan, de zee is hier 1200 km vandaan..? 

Wij wonen op een heuvel, als hier al zee was, dan moet dat wel een miljoen jaar geleden zijn geweest.. 

Kun je je dat voorstellen, ik eigenlijk niet, maar met al die stenen om ons heen, wordt je wel steeds nieuwsgieriger naar wie het huis hebben gebouwd en wie er in die 200 jaar gewoond hebben..

Van de laatste bewoners weten wij hun naam en dat hun servies blauw was.