Wij waren nog een paar weken in ons franse huis.
De septembermaand is meestal heerlijk en de tuin moest alvast een winter klaar gemaakt worden. Dit betekent dat er wat bomen gesnoeid zijn, een beetje vroeg misschien, maar het moest echt gebeuren.
En ik was zo nieuwsgierig naar mijn pompoenen. Gelukkig lagen ze nog gewoon in de wei en waren mooi oranje geworden. Ik wordt daar altijd zo blij van, die kleur en het idee dat ik de hele winter soepjes en pompoentaart kan maken...
De peren lagen niet, zoals gewoonlijk, onder de boom. Eindelijk konden wij ze zelf proeven ipv de mieren, wespen of slakken. Ze waren heerlijk!
Net als de druiven, na een middagje schoonmaken en koken, had ik 4 liter sap. Okay, je bent wel even bezig, maar dan heb je ook wat..
Onze arme oude perzikboom bezweek bijna onder het gewicht van de perziken. In het voorjaar zag het er allemaal nogal zielig uit, maar de warme zomer had hem goed gedaan. Iets te goed volgens mij, want een tak brak af (ik had er natuurlijk een stok onder moeten zetten..) En dan heb je ineens erg veel perziken waar je iets mee moet..
Vanmiddag heb ik staan koken, bakken en inmaken, voorlopig eten wij tot kerst perziken als toetje, op brood en als taart!
En de tuin en het huis, die moeten het voorlopig zonder ons stellen, alles is afgesloten voor de winter. Dat maakt mij wel een beetje weemoedig, maar ik hou mij vast aan een nieuwe zomer, volgend jaar, dan zijn wij er weer!
