zondag 29 januari 2012

het nieuwe dak

Op zoek naar foto's, kwamen er weer heel wat herinneringen boven. Soms vergeet je gewoon hoe iets eruit zag voor het werd opgeknapt. Zoals dit dak....
Na de aanschaf van het huis, kwamen er nieuwe ramen en deuren in en werden vloeren vervangen. Er kwam een badkamer, in wat voorheen de varkensstal was en een keuken. Zo'n grote, waar een flinke tafel in past, waar je met heel veel mensen aan kan zitten......
En ieder jaar bespraken wij wat er met het dak moest gebeuren. Er stonden wat emmertjes op de bovenverdieping, die de regendruppels opvingen. De dakpannen waren hier en daar flink poreus, dus moest er uiteindelijk een beslissing genomen worden. Verkopen het huis....of een nieuw dak....
Het werd gelukkig het laatste. Op een ochtend in mei, verscheen de aannemer. Een week voordat wij hem verwachtte, met 2 enorme vrachtwagens en een graafmachine??.
Na een paar uur waren de meeste dakpannen verwijderd (met de graafmachine afgevoerd..) en lag het halve dak open. Toen barstte er een regenbui los, die de hele verdere dag duurde en dronken wij langdurig koffie met onze turks-franse bouwvakkers.
Het dak, met dakramen aan de achterkant, zat er toch na 3 weken op. Vooral die ramen is een enorme verbetering, meer slaapplaatsen voor logees en een werkplek voor mij!!

donderdag 26 januari 2012

ons franse huis

Ik mis, in deze wintermaanden, heel erg ons franse dorp, ons huis en de tuin. Op mijn vorige weblog schreef ik geregeld over ons wel en wee op het franse platteland. Er valt zoveel te vertellen over de oude boerderij, die wij 16 jaar geleden kochten voor de 'prijs van een goeie caravan'...
Ja, de aanschaf van ons 'huis met stal' kwam wat onverwachts.
Wij waren het niet van plan, maar raakten verliefd op een oude keukenvloer. Daar keken wij vooral naar en zagen (nog) niet dat er geen ramen waren, geen ordentelijke keuken, badkamer of toilet (buiten stond een ingestort huisje dat als wc had gediend). De houtworm had zijn werk goed gedaan, vloeren waren doorgezakt en behalve de stenen keukenvloer, moest ongeveer alles vernieuwd worden.....
Op de dag van ons bezoek aan de notaris, vroeg mijn lief of ik dit echt wel wilde? Ja, ik wilde dit huis wel, ook toen bleek dat wij eigenlijk 3 huizen kochten. Het derde huis was de laatste 60 jaar niet bewoond geweest, die kregen wij er bijna gratis bij!
En nu, anno 2012, kan ik zeggen dat wij er nooit spijt van hebben gehad.
De laatste paar jaar zijn wij steeds langer in ons franse dorp en onze kinderen en kleinkinderen genieten volop met ons mee van het huis en de tuin.
Ik ga jullie af en toe verrassen met verhalen over ons huis, de tuin en ons dorp, geïllustreerd met  foto's. Tot snel dus!