dinsdag 13 maart 2012

tuinverhalen

Ons franse leven speelt zich vooral buiten af, in de tuin. Dat is dan ook een belangrijk deel van de lol van het hebben van huisje à la campagne. Een beetje spitten, zaaien en oogsten...
Dit klinkt wel iets te eenvoudig, 'hier' hebben wij een tuin ter grote van een postzegel (5 x 6 m). Dat is wel een beetje bij te houden, zeker als je daar de stenen van het terras aftrekt!
'Daar' is de tuin groot en dan is er ook nog het voetbalveld annex moestuin!  Op de foto is goed te zien hoe schuin alles loopt. Van tuin naar tuin zijn muurtjes en trappetjes gemaakt. En overal terrasjes, voor de eerste zonnestralen tot de laatste en een schaduw plekje onder de kersenbomen tegen te veel zon!
De tuin was vooral brandnetel en verwilderde frambozen, toen wij er de eerste keer doorheen slopen om de achterkant van het huis, dat nog niet van ons was, te bekijken.
En ik had echt geen groene vingers, wist nauwelijks welke bomen er stonden, maar gelukkig was daar de franse buurvrouw!
Als zij door onze tuin liep, trekkend aan onkruid, waarvan ik nog dacht dat het leuke bloemetjes waren, kreeg ik allerlei tips. Zij was onze lieve steun en toeverlaat en genoot ervan dat de tuin weer werd onderhouden. Naast goeie adviezen, kwamen er ook veel stekkies, zoals de primulaatjes.
Na al die jaren hebben wij een heel veld vol paarse bloemetjes, als herinnering aan haar!